Trudno jest nie docenić maine coona. Ta wyjątkowa rasa niejednokrotnie określana jest – z przymrużeniem oka – kotami o prawdziwie psim charakterze. I nie można się temu dziwić, gdyż jak mało który kot, popularny majkun uwielbia kontakt z człowiekiem i nieustannie do niego dąży. Naturalnie więc pojawiają się pytania, czy jest to zwierzę dla każdego oraz jak przedstawiają się codzienna pielęgnacja, jego żywienie i opieka nad nim…
Maine coon należy do dużej rasy kotów. Swoim pięknym wyglądem powszechnie przyciąga uwagę – na czym, zdaje się, bardzo mu zależy. Zwierzęta te kochają znajdować się w centrum naszego zainteresowania, licząc na zabawę i pieszczoty. Ponadto są nieprzeciętnie inteligentne, cierpliwe i wyrozumiałe w stosunku do swojego otoczenia.
Czy oznacza to, że są to koty idealne i dla każdego? – bynajmniej! Warto o tym pamiętać, zanim skierujemy się w stronę majkuna.
Majkun – niejasna historia rasy
Podobnie jak w przypadku wielu rasowych zwierząt, trudno jest dzisiaj jednoznacznie określić pełne pochodzenie maine coona. Na przestrzeni wieków dochodziło do krzyżowania niezliczonych kocich ras w hodowlach na całym świecie, z których jedynie część była starannie udokumentowana.
Nie zmienia to jednak faktu, że również majkun doczekał się własnych legend i historii na temat swoich pierwszych przedstawicieli.
Dzisiejszy maine coon wywodzi się od kotów żyjących niegdyś na wolności. Poniekąd wyróżnia go to na tle innych ras, które były intensywnie krzyżowane między sobą.
Majkun pochodzi z Ameryki Północnej, lesistych terenów w stanie Maine (skąd też wziął się pierwszy człon jego nazwy). W pewnym sensie możemy go porównać ze Żbikami, do dzisiaj dziko żyjącymi w polskich lasach.
Umaszczeniem dawne majkuny przypominały inny popularny amerykański gatunek – szopy pracze (tak powstał drugi człon: coon od racoon, czyli z angielskiego: szop pracz). Co jednak istotne, pokrewieństwo tych zwierząt szybko zostało wykluczone. Wskazywało się także na krzyżówki z innymi kotowatymi, np. rysiami rudymi, lecz i te hipotezy nie są trafne.
Co najbardziej prawdopodobne, majkuny powstały podczas intensywnej kolonizacji Ameryki, kiedy niezliczone statki przybijały do Nowego Świata. Na pokładach znajdowały się europejskie koty, które miały podczas rejsu tępić kłopotliwe gryzonie.
Trafiły na wolność, gdzie musiały przystosować się do niełatwych warunków panujących w pierwotnych puszczach stanu Maine, oddając się tym w ręce ewolucji…
Co ciekawe, rasa ta została oficjalnie uznana i zarejestrowana dopiero pod koniec XX wieku, mimo że już 100 lat wcześniej rozpoczęto jej właściwą hodowlę.
Maine coon – charakterystyczny wygląd
Co znamienne dla rasy maine coon, są to koty dużych rozmiarów. Podaje się, że samce mogą osiągnąć wagę do 8 kg, z kolei samice do 6 kg. Mimo to niejednokrotnie się zdarza, że poszczególne osobniki sięgają nawet imponujących 13 kilogramów!
Trudno jednak nazwać te koty ociężałymi czy pozbawionymi gracji. Wręcz przeciwnie – posiadają charakterystyczną dla kotowatych swobodę ruchów i prawdziwą elegancję.
Sierść jest bardzo gęsta, puszysta i z podszerstkiem, półdługa, gwarantująca ciepło. Wykazuje właściwości wodoodporne, dzięki czemu majkuny chętnie pływają i nie boją się zamoczyć.
Ich duża głowa zakończona jest rysimi uszami o wystających „pędzelkach”. Około metrowej długości ciało wieńczy gruby i puszysty ogon.
Jeśli chodzi o umaszczenie maine coona, spotkamy się dzisiaj z kilkoma jego odmianami. Największą popularnością cieszą się koty rude, czarne oraz białe – są więc najczęściej oferowane przez hodowców.
Pospołu sprawia to, iż majkuny to niezwykle atrakcyjne koty, które swoją obecnością będą sprawiały nam nieustanną przyjemność.
Koty o idealnym charakterze?
Maine coony to koty uwielbiające towarzystwo człowieka. Ciężko nazwać je klasycznymi przedstawicielami gatunku, chodzącymi własnymi ścieżkami. Dążą do interakcji, lecz nie można ich przy tym określić mianem zwierząt natrętnych. Bezwzględnie musimy przy tym pamiętać, że jeśli nie zapewnimy majkunowi odpowiedniej dawki pieszczot i zwykłej uwagi, będzie on kotem nieszczęśliwym.
Co ważne, szybko i łatwo nawiązuje kontakt z innymi ludźmi i zwierzętami – lecz do bardzo małych dzieci może nie mieć cierpliwości. Jednak dla nieco starszych pociech będzie wymarzonym kompanem zabaw, chętnie w nich uczestnicząc. Maine coon to kociak wesoły, o czym lubi przypominać (raczej nie miewa tendencji do psot).
Majkuny sprawdzą się również jako towarzysze w podróży. Bez problemów przyzwyczajają się do nowych warunków życia, pod warunkiem, że pozostaje z nimi ich ukochany właściciel. Tak naprawdę poza nim nie interesuje ich wiele więcej. Ponadto jest to kot inteligentny, z ochotą uczący się sztuczek, aby móc się później nimi chwalić.
Maine coony posiadają silny i pewny siebie charakter. Lubią dominować w kontakcie z innymi zwierzętami, lecz nie są przy tym agresywne. Jeśli więc chcemy zapewnić im dodatkowe towarzystwo, pamiętajmy, że będą się starały je sobie podporządkować. Warto od najmłodszego wieku przyzwyczajać je do takiego kontaktu, dzięki czemu nie poczują dyskomfortu i zagubienia w przyszłości.
W związku ze swoim pochodzeniem, majkun chętnie wychodzi na spacery – smycz nie jest dla niego problemem. Szybko przekonamy się wtedy o jego sile i zwinności, a także nieograniczonej ciekawości świata. Nie jest to jednak konieczne: może to być kot typowo domowy (wystarczy nawet dostęp do balkonu, oczywiście dokładnie zabezpieczonego siatką).
Trzymając go nieustannie w mieszkaniu, zapewnijmy mu atrakcje, np. poprzez sporą dawkę ruchu, zabaw, ale też obserwowania tego, co dzieje się na zewnątrz. W innym przypadku wyładuje nadmiar energii w nie do końca przyjemny dla otoczenia sposób.
Nie zapominajmy o rozmiarze maine coona i jego wadze. Zabawki i akcesoria powinny być mocne i solidne – zwłaszcza do wspinaczki, które łatwo mogą ulec zniszczeniu.
Wielu właścicieli chwali sobie fakt, iż jest to kot stosunkowo cichy. Kiedy kontaktuje się z człowiekiem, nie robi tego głośno, choć ilość wydawanych dźwięków jest pokaźna. Często przypomina w tym odgłosy ćwierkających ptaków.
Choroby
W związku z naturalnym wykształceniem się rasy, maine coon cieszy się dobrym zdrowiem. I choć mogą u niego wystąpić różnego rodzaju schorzenia, przy dobrze przeprowadzanej pielęgnacji i dbaniu o zwierzę, zminimalizujemy tego ryzyko.
Lekarze weterynarii wskazują, że majkuny najczęściej chorują na:
- Kardiomiopatie przerostową (HCM) – jest to wada serca. Może się pojawić u kotów w różnym wieku: od najmłodszych kociąt do starszych osobników. Co ważne, choroba we wczesnym stadium nie wykazuje żadnych objawów, lecz regularne badania (RTG) postawią szybką diagnozę. Możliwe jest wtedy wyleczenie zwierzęcia.
- Policystowatość nerek (PKD) – choroba wywołuje powstawanie torbieli w nerkach, co jest uwarunkowane genetycznie.
- Problemy ze stawami biodrowymi – Maine coony cierpią również na dysplazję. Powoduje ona ból w stawach, często utrudniający wspinaczkę czy wskakiwanie, jak i sztywność kończyn. Dysplazja leczona jest poprzez zabiegi chirurgiczne.
- Dodatkowo mogą się pojawić: zapalenia dziąseł (u młodych kotków) czy też rdzeniowy zanik mięśni.
Dlatego tak istotne jest, żeby nabyć majkuna z rejestrowanej hodowli. Da nam to gwarancję, że zwierzę jest czystej krwi, czyli niezagrożone jeszcze innymi schorzeniami genetycznymi. Co więcej, rodowód kota pozwala poznać historię jego przodków. W wielu przypadkach wykluczymy tym wystąpienie części wymienionych chorób lub też odpowiednio wcześniej przygotujemy się do nich, np. regularnie badając zwierzę.
Kupując maine coona z niepewnego źródła, narazimy się na dodatkowe koszty leczenia (mimo początkowej oszczędności), a co ważniejsze: samego Pupila na niepotrzebne cierpienie…
Pielęgnacja i żywienie maine coona
Jak zostało wspomniane, majkuny posiadają gęstą sierść z podszerstkiem, którą musimy systematycznie pielęgnować.
Wyczesywanie zwierzęcia konieczne jest co kilka dni, a w okresach linienia, czyli na przełomie sezonu letnio-jesiennego oraz zimowo-wiosennego, nawet częściej. Zapobiegniemy tym tworzeniu się kołtunów, w których zbiera się brud – ich rozplątanie może być dla kota bolesne (nierzadko konieczne jest wtedy strzyżenie). Do czynności tej najlepiej używać usuwających martwy i luźny podszerstek furminatorów. Zachowajmy przy tym ostrożność w przypadku ogona, aby nie wyczesać zbyt dużo sierści.
Długie włosy maine coonów mogą się gromadzić w ich żołądkach, co jest naturalnym następstwem czynności higienicznych. Skupiają się w gęste zwoje, tzw. bezoary, które są dla zwierzęcia wysoce niekomfortowe. Powodują one odruchy wymiotne, a w skrajnych wypadkach nawet perforacje jelit. Żeby temu zapobiec, należy regularnie stosować specjalne karmy lub też pasty odkłaczające.
Ponadto majkuny wymagają skracania pazurów, a także kontroli stanu uszu – gromadzącą się wydzielinę ostrożnie usuńmy, np. za pomocą wilgotnego wacika.
Wyraźnie więc widać, że rasa te nie oczekuje nazbyt skomplikowanej pielęgnacji, aczkolwiek bardzo systematycznej. Zaniedbanie zwierzęcia doprowadzi do wyraźnego pogorszenia się jego naturalnego piękna, ale i stanu zdrowia.
Nie inaczej jest w przypadku żywienia maine coona. Jego niemały rozmiar, połączony z ciągłym ruchem sprawiają, że dzienne zapotrzebowanie na wysokoenergetyczną karmę jest większe, niż u innych kotów. Tak więc koszty utrzymania zwierzęcia mogą się okazać spore.
Podawana karma (sucha lub mokra) musi być jakościowo doskonała, z dużą zawartością mięsa. Zwróćmy uwagę, żeby granula była nieco większa niż standardowa, co ułatwi kotu jej spożycie.
Warto dodatkowo urozmaicać żywienie maine coona różnego rodzaju przekąskami, jednocześnie służącymi jako zabawki. Pozwoli to kotu uruchomić jego łowieckie instynkty, niemal przenosząc go do lasów w stanie Maine.
Ile wynosi cena za maine coona?
Na cenę maine coona ma wpływ wiele czynników. Najważniejszym z nich jest fakt, czy zwierzę posiada rodowód. Kupując kota u rejestrowanego hodowcy, otrzymujemy gwarancję, że przeszedł on wszystkie niezbędne badania i szczepienia, a także jest czystej krwi. Co więcej, hodowle poddawane są regularnym kontrolom, mającym na celu zweryfikowanie, czy zwierzaki mają zapewnione odpowiednie do życia warunki.
W przypadku majkunów bez rodowodu sprawa ta wygląda kompletnie inaczej. Zakup takiego zwierzęcia prawdopodobnie okaże się mylną oszczędnością, o czym bardzo szybko się przekonamy.
Jaka jest więc cena za maine coona? Bezpośredni na nią wpływ mają przodkowie kota (czyli renoma samej hodowli), ale też jego umaszczenie.
Niższą cenę maine coona uzyskamy, wybierając kota po kastracji/sterylizacji – nieprzeznaczonego do dalszej hodowli.
Jednak oprócz jednorazowego wydatku na zakup, nie pomijajmy kosztów utrzymania i żywienia maine cooona. Sumując jakościową karmę, wyposażenie kota, jak również regularne wizyty u lekarza weterynarii, dopiero dowiemy się, czy cena za maine coona nie przerasta naszych możliwości.
Czy majkun jest kotem dla każdego?
Na podstawie powyższych informacji łatwo odpowiemy sobie na pytanie, czy każdy jest odpowiednim właścicielem dla cudownego kota, jakim jest maine coon.
Musi on znaleźć w naszym domu prawdziwą miłość i zainteresowanie, stając się Pupilem nie gorszym od psa. Jeśli więc nie dysponujemy dużą ilością czasu, majkun będzie po prostu samotny, tracąc swój naturalny optymizm. Nie jest to kot, który w większości dnia zajmie się sobą, jedynie sporadycznie szukając kontaktu – praktycznie nieustannie będzie się kręcił między nogami.
Idealnie sprawdza się w przypadku osób starszych, które poświęcą mu sporo uwagi. Co więcej, dzięki temu, że choruje stosunkowo rzadko i jest odporny na działanie warunków atmosferycznych, nie wymaga od nas swego rodzaju nadopiekuńczości.
Maine coony żyją długo – niektóre osobniki osiągają wiek od 12 do 17 lat. W tym czasie będą nam chętnie towarzyszyć każdego dnia, w tym podczas spacerów, wyjazdów, ale też kanapowego wypoczynku przed telewizorem.
Nadają się do kontaktu z dziećmi (nie najmłodszymi maleństwami) oraz innymi zwierzętami – wszelkich gatunków.
Tak więc dodając piękny wygląd majkuna do jego ukochanego charakteru i dobrego zdrowia, otrzymujemy kota niemal doskonałego…
