Sznaucer miniaturowy to niewielkich rozmiarów piesek, który swoim wyglądem przypomina sędziwego staruszka. Niech Cię jednak nie zmylą pozory, bo w tym małym ciele tkwią niespożyte pokłady energii, radości i ochoty do zabawy! Dokładając do tego inteligencję sznaucera miniaturowego, jego oddanie i odwagę, otrzymasz prawdziwego przyjaciela na całe życie.
Psy zaliczane do grupy sznaucerów to jedne z najbardziej charakterystycznych czworonogów.
Wszystko przez ich uroczy zarost zwisający pod pyszczkami. Właśnie dzięki brodzie są to psiaki chętnie obsadzane w filmach oraz kreskówkach — oczywiście w rolach mędrca lub nestora rodu.
Tymczasem sznaucerom, zwłaszcza miniaturowym, daleko do wyniosłej stateczności. Nienawidzą nudy, kochają ruch i zabawę, do której będą Cię nieustannie zachęcać.
Zapewnij więc Pupilowi niezbędną dawkę codziennej rozrywki. W innym przypadku sznaucer zmieni się w małego psotnika.
Życie ze sznaucerem miniaturowym to przepiękna, pełna radości i miłości przygoda. A im lepiej się do niej przygotujesz, tym szczęśliwszy będzie Twój piesek.
Sznaucer miniaturowy i jego historia
Sznaucery wywodzą się z Europy zachodniej — a dokładniej z Niemiec i Szwajcarii.
Są dość starą rasą. Pierwsze wzmianki o psach o podobnym wyglądzie i charakterze pojawiają się już w XVI wieku.
Czy byli to bezpośredni przodkowie dzisiejszych sznaucerów? — Ciężko stwierdzić. W tamtych czasach nie istniały profesjonalne i rejestrowane hodowle, a psy dzielono na dwie grupy: przydatne i nie.
Krzyżowanie kolejnych zwierząt najczęściej odbywało się drogą przypadku. Niech świadczy o tym fakt, że przez bardzo długi czas te brodate czworonogi nazywane były pinczerami karłowatymi lub stajennymi.
Sznaucery miniaturowe, mimo niewielkich rozmiarów, odznaczały się żywotnością i odwagą. Cenione były za swoje umiejętności stróżowania i polowania na gryzonie.
Ich popularność szybko rosła. Kolejni właściciele dążyli do krzyżowania między sobą wyłącznie Pupili o zbliżonym, sznaucerowym wyglądzie. Powoli wyodrębniała się nowa rasa.
Przełom nastąpił w wieku XIX. Wtedy to na całym świecie powstawało coraz więcej świadomych i ukierunkowanych hodowli psów.
Jeszcze w pierwszej połowie wieku dr Ludwik Reichenbach wyodrębnił dwie rasy pinczera: krótkowłosą i szorstkowłosą — późniejsze sznaucery.
Do końca wieku pojawiły się oficjalne hodowle tych piesków już pod nową nazwą, dzieląc je na trzy różne odmiany, w tym sznaucera miniaturowego.
W XX w. sznaucery w dalszym ciągu wypełniały swoje podstawowe zadania stróży i tępicieli gryzoni. Mimo to, dzięki przyjaznemu usposobieniu i inteligencji, właściciele coraz chętniej przemianowywali je na domowe pieszczochy.
Trend ten wyraźny jest do dziś.
Wygląd i umaszczenie sznaucera miniaturowego
Sznaucera miniaturowego nie pomylisz z żadnym innym pieskiem.
Mimo że dorasta w kłębie do około 30-35 cm, jest Pupilem dobrze i proporcjonalnie zbudowanym, krzepkim.
Co za tym idzie, pozbawiony jest wszelkich oznak skarłowacenia, np. cofniętej kufy i okrągłej czaszki — charakterystycznych dla innych miniaturowych ras, jak affenpinczer. Co ciekawe, tzw. „małpi pinczer” uznawany był kiedyś za miniaturowego sznaucera.
Ich waga wynosi od około 4 do 8 kg, na co wpływ ma płeć pieska, jego usposobienie i styl życia.
Ponad miękkim podszerstkiem znajduje się szorstka i twarda sierść, która w okolicach pyszczka przechodzi w krzaczaste brwi oraz długą i gęstą brodę.
Umaszczenie sznaucera miniaturowego może być jednolicie czarne, czarno-srebrne, tzw. „pieprz i sól”, całkowicie białe.
Charakter sznaucera miniaturowego
Sznaucer miniaturowy jest niezwykle odważny i pewny siebie. Bywa hałaśliwy, jeśli w pobliżu wyczuje obcą osobę lub inne zwierzę.
Pupil ten lubi stawiać na swoim; potrzebuje sumiennego i odpowiedzialnego właściciela, aby wychowanie przebiegało bez zakłóceń.
Bez obaw, jest przy tym inteligentny i nie idzie w zaparte. Chętnie przyswaja wiedzę i uczy się nawet najtrudniejszych sztuczek, pod warunkiem, że wiąże się to z dobrą zabawą.
Raczej unikaj monotonii przy kontaktach z czworonogiem, szybko straci zainteresowanie.
Całym sobą pokocha wszystkich domowników i dogada się z dzieciakami. Jednak kontakt z młodszymi malcami powinien odbywać się pod Twoją kontrolą. Jak każdy inny drobnej budowy psiak, sznaucer posiada ograniczoną tolerancję do niedelikatnych pieszczot.
Pupil ten potrzebuje stałej uwagi i zainteresowania. Źle znosi samotność. Jeśli na całe dnie wychodzisz do pracy i planujesz zostawiać psa w domu, dobrym pomysłem jest sprawienie mu towarzystwa innego zwierzaka.
Sznaucer miniaturowy znajdzie nić porozumienia z psami innej rasy, choć zdarza się, że z samcami konkuruje o terytorium.
W związku z upodobaniem do aktywności fizycznej, przygotuj się na codzienne dawki spacerów i natężone zabawy. Wynudzony sznaucer wyładuje swoją energię, psocąc.
Czy wychowanie sznaucera miniaturowego jest trudne?
Wychowanie sznaucera miniaturowego wymaga zaangażowania, sumienności i konsekwencji.
Nie jest to zadanie szcególnie trudne, ale dla początkujących właścicieli i osób przekładających odpoczynek na kanapie nad aktywnością fizyczną, może się okazać ponad siły.
Sznaucer to piesek bardzo mądry i uparty. Chętnie i szybko uczy się nowych rzeczy, ale też nie pozostanie obojętny na Twoje grzeszki. Bez mrugnięcia okiem „wypomni” Ci każde najdrobniejsze zaniedbanie, np. opuszczony spacer.
Miej świadomość, że będą się w nim odzywały geny przodków. Czworonóg irytuje się obecnością nieznanych mu ludzi i zwierząt w pobliżu domu. Co to oznacza?
Będzie szczekał. Długo i zajadliwie, dopóki nie przekona się, że nic takiego się nie dzieje.
Nie jest agresywny, po prostu wyrazi swoje oburzenie, że ktoś ośmiela się pukać do „jego” drzwi. Kiedy gość znajdzie się już w środku, sznaucer miniaturowy obdarzy go swoimi standardowymi czułościami, zwłaszcza jeśli jest to znana mu osoba.
Nadmierne szczekanie psiaka bywa kłopotliwe, szczególnie w mieszkaniach w bloku lub kamienicy.
Na szczęście odpowiednie wychowanie potrafi zdziałać cuda. Systematyczna praca ze zwierzakiem sprawi, że ten mały wulkan nie będzie wybuchał przy każdej sposobności.
Mimo silnego charakteru, sznaucer mocno odczuwa niezadowolenie jego ukochanego człowieka, podchodź do wychowania więc z uwagą.
Nauka dobrych manier powinna się zacząć już w wieku szczenięcym sznaucera miniaturowego. To właśnie wtedy czworonóg jest najbardziej otwarty na świat i przyswajanie panujących w nim zasad.
Oczywiście weź pod uwagę, że szczeniak sznaucera miniaturowego nie nauczy się wszystkiego z dnia na dzień. Uzbrój się w olbrzymie pokłady cierpliwości, czułości i miłości.
Zdrowie i pielęgnacja
Sznaucery, w tym miniaturowe, są pieskami cieszącymi się dość dobrym zdrowiem. Żyją długo, nawet do 15 lat.
W sporej mierze zawdzięczają to brakowi wad charakterystycznych dla Pupili skarłowaciałych. Niestety jednak, nie są wolne od chorób o podłożu genetycznym.
W ciągu życia mogą zmagać się między innymi z alergiami pokarmowymi, chorobami trzustki i skóry. Ponadto lekarze weterynarii diagnozują u tych piesków postępujący zanik siatkówki w oczkach oraz kataraktę.
Są to przypadłości, z którymi można skutecznie walczyć. Kluczowa jest szybko postawiona diagnoza, czyli regularne wizyty w gabinetach weterynaryjnych. Specjalista, przeprowadzając podstawowe badania, wykryje wszelkie nieprawidłowości.
Pielęgnacja
Ryzyko chorób u sznaucera miniaturowego zmniejsza prawidłowa pielęgnacja i dieta.
Jego twarda i szorstka sierść wymaga systematycznego szczotkowania, strzyżenia i trymowania. Wyczesuj całe ciało psiaka, nie pomijając jego łapek i gęstej brody. Jeśli nie masz doświadczenia, udaj się do profesjonalnego groomera.
Dzięki grubej warstwie ochronnej, sznaucer bez większych problemów funkcjonuje w wysokich i niskich temperaturach. Aktywność fizyczną na dworze ograniczaj dopiero przy największych upałach.
Zimą nie musisz wyposażać pieszczocha w dodatkowe ubranko.
Oklapłe uszy sznaucera wymagają czyszczenia. Zalegającą woskowinę usuwaj z zachowaniem najwyższej ostrożności za pomocą wilgotnego patyczka higienicznego. Zwracaj uwagę na wewnętrzną część małżowiny usznej: nadmiar rosnących tam włosków potrafi być niekomfortowy dla zwierzaka. Usuwaj je pęsetą.
Kąpać psiaka można w standardowym trybie, kiedy wystąpi taka potrzeba. Po zabiegu należy go dokładnie wysuszyć.
Żywienie
W związku z tym, że sznaucer miniaturowy jest czworonogiem aktywnym, niezbędna jest mu wysokiej jakości, kaloryczna karma sucha i mokra.
Rozmiar karmy powinien odpowiadać wielkości rasy. Zbyt duże granulki utrudnią, a nawet uniemożliwią pieskowi spożywanie posiłku.
Wyposaż Pupila w wartościowe przekąski, między innymi wspomagające usuwanie kamienia nazębnego. Docenisz je podczas codziennego treningu.
Podsumowanie
Sznaucer miniaturowy to przepiękny, inteligentny i żywy piesek.
Ubóstwia swojego właściciela i pragnie nieustannie przebywać w jego towarzystwie.
Wymaga sporej dawki ruchu, zainteresowania oraz złożonej i rozbudowanej opieki pielęgnacyjnej.
Wniesie do Twojego domu olbrzymią radość i pozytywną energię, niejednokrotnie robiąc przy tym zamieszanie za pięciu.
Pewnym jest jednak, że nigdy nie pożałujesz tej decyzji.
